Για να είσαι Ρόμα, πρέπει να ξέρεις να αγαπάς...

 

Πέτρος Παπαποστόλου 

"Για να είσαι Ίντερ, πρέπει να ξέρεις να πονάς", είπε κάποτε ο κραταιός ιδιοκτήτης της Ίντερ, Μάσιμο Μοράτι.

"Για να είσαι Ρόμα, πρέπει να ξέρεις να αγαπάς", γράφουμε εμείς, και ευθύς παρακάτω θα αναλύσουμε τί εννοούμε και το πώς σχετίζεται ετούτη η φράση μας με τον εμβληματικό αρχηγό της Ρόμα, Φραντσέσκο Τότι.




Η Ρώμη είναι η "Αιώνια Πόλη". Πόλη πάθους, πόλη τέχνης, πόλη πίστης, πόλη ιστορική, πόλη αυτοκρατορική. Πόλη αγάπης και έρωτα. Ο φίλαθλος της Ρόμα ξέρει να αγαπά τη Ρόμα. Είναι ερωτευμένος με τη Ρόμα. Η Ρόμα είναι η "Αιώνια Αγαπημένη" του. Η αγάπη του για τη Ρόμα είναι αιώνια, διότι και η Ρώμη είναι η "Αιώνια Πόλη" του. Αγαπώντας τη Ρόμα, ο φίλαθλος αυτοπροσδιορίζεται. Η οπαδική του ταυτότητα ορίζεται μέσα από ένα συναίσθημα. Μέσα από μία λατρεία σε αυτήν την giallorossa ιδέα που λέγεται "Magica" και που παίρνει μορφή όταν οι 11 παίκτες της εισέρχονται στον αγωνιστικό χώρο του Ολίμπικο. Στο σύγχρονο "Κολοσσαίο", στον ποδοσφαιρικό "ναό" της Ρώμης.







Μέσα σε έναν ναό υπάρχουν πιστοί, υπάρχει και λατρεία. Και πράγματι, η Ρόμα λατρεύεται σαν Θεά από τους πιστούς της tifosi και εισπράττει τόση αγάπη, όση ταιριάζει σε ένα "είδωλο" που υπενθυμίζει τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία.




Ένας ναός έχει και αγίους. Πρόσωπα συγκεκριμένα και υπαρκτά, που δίδαξαν με το παράδειγμά τους τις αξίες και τα πιστεύω της ποδοσφαιρικής "θρησκείας" και που λάτρεψαν τη Θεά Ρόμα... Και φυσικά, ο μεγαλύτερος "άγιος" της Ρόμα δεν είναι άλλος από τον Φραντσέσκο Τότι.







Ο Τότι δεν είναι απλώς ο άνθρωπος με τις περισσότερες συμμετοχές στην ιστορία της Ρόμα (619). Δεν είναι απλώς ο ποδοσφαιριστής που υπηρέτησε τον σύλλογο τα περισσότερα χρόνια από οποιονδήποτε άλλο συναθλητή του (24). Δεν είναι απλώς ο πρώτος σκόρερ των Giallorossi (250) και ο δεύτερος σκόρερ στην ιστορία ολόκληρου του ιταλικού ποδοσφαίρου.




Ο Τότι, με τη φινέτσα, το χαρακτήρα, το πάθος, την ηγετική του ικανότητα και το ταλέντο του κατάφερε να ενσαρκώσει στο πρόσωπό του την ίδια την ιδέα της Ρόμα. Ο Τότι, τρόπον τινά, "είναι" η Ρόμα. Είναι ό,τι και όσα πρεσβεύει η Ρόμα. Αν η ομάδα της Ρόμα μεταμορφωνόταν σε έναν και μόνο άνθρωπο, αυτός θα ήταν ο Φραντσέσκο Τότι. Ένας Ρωμαίος "εκατόνταρχος" που εισέρχεται πρώτος στο πεδίο της μάχης. Που πολεμάει μέσα στα χρόνια, δίνοντας το παράδειγμα της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης. Που δέχεται να θυσιαστεί για την Ρώμη/ Ρόμα, αρνούμενος να προδώσει τα ιδανικά, τις αξίες και το όραμά του. Είναι ένας "στρατιώτης" αλλά και "μονομάχος". Ένας "άγιος" αλλά και "μάρτυρας". Ένας "ζηλωτής" που "βαφτίζεται" και καθαρίζεται από τα σφάλματά του κάθε φορά που φοράει τη φανέλα με το νούμερο 10 στην πλάτη. Ένας "στρατηγός" που αρνήθηκε να εγκαταλείψει τη λεγεώνα του/ την ομάδα του, ακόμα και όταν τού έταξαν πώς θα τον κάνουν "αυτοκράτορα" με τα χρώματα και τα χρήματα άλλων ομάδων. Ένας "αμαρτωλός" που έγινε ο κορυφαίος των "αγίων" και στη συνέχεια "αποθεώθηκε". Για τους φανατικούς οπαδούς της Magica, ο Τότι είναι ένας "αποθεωμένος Ήρωας" της μπάλας που "νυμφεύθηκε" τη "Θεά" Ρόμα και που βρίσκεται κάθε στιγμή στο πλευρό της, στο ποδοσφαιρικό "Πάνθεον" της Ρώμης.







Ο Τότι έμεινε πιστός στη Ρόμα για 24 συναπτά έτη (1993-2017). Και αυτό έγινε όχι επειδή η Ρόμα τού προσέφερε "λαγούς με πετραχήλια", αλλά διότι ο ίδιος αγαπούσε τη Ρόμα και επιδίωκε την παραμονή του στην ομάδα της καρδιάς του. Η σχέση του Τότι με τη Ρόμα είναι μία ιστορία αγάπης. Μία προσωποποίηση των έντονων συναισθημάτων που νιώθει ένας μέσος φίλαθλος των "Λύκων". Αγάπη, έρωτας, πάθος. Όπως και εάν το πεις, η σχέση που δημιουργεί κάποιος με τη Ρόμα είναι πρωτίστως σχέση συναισθηματική. Όχι λογική, όχι παράλογη. Όχι χαλαρή, όχι χλιαρή, όχι ωφελιμιστική, όχι μέτρια. Η Ρόμα μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να φάνηκε στα μάτια των Ισχυρών αντιπάλων της σαν "μέτρια" ομάδα, όμως η ίδια απεχθάνεται τη μετριότητα. Η Ρόμα, ακόμα και εάν κάποιες φορές δεν μπορεί να το επιβεβαιώσει μέσα στο γήπεδο, βαθιά μέσα της αισθάνεται -και είναι- Μεγάλη Ομάδα. Διότι ταυτίζεται με την αγάπη. Με το πάθος, με το συναίσθημα. Και τα δυνατά συναισθήματα δεν είναι μέτρια. Είναι Μεγάλα.







Ο Τότι δεν ήταν μέτριος παίκτης. Ήταν Μεγάλος παίκτης.

Διότι ο Τότι αγάπησε τη Ρόμα και η Ρόμα αγάπησε τον Τότι.




Δυστυχώς, η μεγαλοσύνη της Ρόμα δεν μετουσιώθηκε στον αριθμό των εγχώριων και ευρωπαϊκών τίτλων που έχει να επιδείξει. Η τροπαιοθήκη της είναι πιο φτωχή από εκείνες των Ίντερ, Μίλαν και Γιουβέντους, καθώς διαθέτει μέχρι στιγμής μόνο τρία πρωταθλήματα (1942, 1983, 2001), εννέα κύπελλα (1964, 1969, 1980, 1981, 1984, 1986, 1991, 2007, 2008), δύο σούπερ καπ Ιταλίας (2001, 2007), ένα Κύπελλο Εκθέσεων (1961) και ένα UEFA Conference League (2022).

Το Μεγαλείο της, όμως, είναι ανυπέρβλητο. Σημαίνεται στην πηγαία αγάπη που αναβλύζει από την ψυχή των Romanisti και σημειώνεται στο πίσω μέρος της φανέλας, στο όνομα μίας πραγματικής, όσο φαντασιακής και συμβολικής μορφής: Εκείνης του Φραντσέσκο Τότι.




Για να είσαι Ρόμα, πρέπει να ξέρεις να αγαπάς"...




Ένας μεγάλος έρωτας είναι η σχέση τού φιλάθλου της Ρόμα με τον σύλλογο. Ο Τότι όχι μόνο το γνώρισε, αλλά το δίδαξε, το έζησε και το απέδειξε. Έκανε πράξη την αγάπη του και έδειξε τον δρόμο. Ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με χρήματα, τρόπαια, διαφημίσεις και χορηγούς, αλλά είναι ένας δρόμος γεμάτος με "Λύκους" και με ερωτευμένους.




Είναι ένας μονόδρομος που οδηγεί στον "Παράδεισο" του Ολίμπικο.