Ο ένας και μοναδικός Zastro στο magicaroma.gr: «Ο Θεός του ποδοσφαίρου με αξίωσε να είμαι μέσα στο παιχνίδι με την Πάρμα. Ιούνιος 2001»
Τι ξέρετε για το MAGICAROMA.gr και πως μπήκατε στο κόπο να αφιερώσετε λίγο χρόνο για εμάς ;
«Έμαθα γι’ αυτήν την προσπάθεια μέσω του group των φίλων της ομάδας στο facebook. Εν συνεχεία αναπτύχθηκε μια διαδικτυακή σχέση με αλληλεπιδράσεις σε διάφορες αναρτήσεις και λόγω της κοινής μας αγάπης για την ομάδα δεν μπορούσα να αρνηθώ την ευγενική πρόσκληση των υπευθύνων του site γι’ αυτό το ερωτηματολόγιο. Κάθε προσπάθεια που προβάλλει τη Ρόμα και ενέχει στοιχεία αυθεντικότητας και ανιδιοτέλειας, με βρίσκει σύμμαχο. Εύχομαι το site να μεγαλώνει και να βελτιώνεται συνεχώς».
Πείτε μας για τη ζωή σας. Πότε και που γεννηθήκατε; Μιλήστε μας λίγο για εσάς, τα όνειρά σας, τα παιδικά, τα νεανικά σας χρόνια και την οικογένειά σας.
«Αυτές οι πληροφορίες είναι μέρος του μυστηρίου και της μαγείας. Μπορώ να σας αποκαλύψω ωστόσο, ότι έχω ζήσει αρκετά χρόνια στην Αιώνια Πόλη, κατά τη διάρκεια των οποίων ο συναισθηματικός δεσμός μου με την ομάδα ισχυροποιήθηκε ακόμη περισσότερο και κατάλαβα πολλά πράγματα που θεωρούσα παράξενα. Η Ρώμη είναι μια πόλη που και να μην το θες και να μην ασχολείσαι, σε κάνει να ερωτευθείς την ομάδα. Το νιώθεις στο δρόμο, αναπνέεις τον αέρα, βιώνεις στο πετσί σου την αντιπαλότητα με τους «άλλους», τους γαλάζιους. Αγάπησα τη Ρόμα από τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του ’80. Την ίδια που με πλήγωσε παιδί, όταν στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μέσα στο Olimpico, λύγισε στα πέναλτι από τα σκέρτσα του Γκρόμπελαρ με το Γκρατσιάνι να στοιχειώνει τα όνειρά μου. Λίγο πιο μετά ξεκίνησαν τα χρόνια της οικογένειας Σένσι, τα πιο συναισθηματικά απ’ όλα μετά τις πολύ ρομαντικές εποχές και την πρωταθληματική ομάδα του Πιόλι».
Περιγράψτε μας την Ρόμα με πέντε λέξεις.
«Σκίρτημα, αναμνήσεις, προσμονή, συναίσθημα, μαγεία».
Υπήρξε κάποιος ποδοσφαιριστής που θαυμάσετε ή θαυμάζετε πολύ και γιατί;
«Η ομάδα έχει αναδείξει τεράστιες προσωπικότητες, πολλούς ποδοσφαιριστές οι οποίοι έμειναν πιστοί στα ιδανικά και τις αξίες της. Ερωτεύτηκα μεμιάς το Φαλκάο όταν πρωτοήρθε, αρχοντικός ποδοσφαιριστής, το κάτι άλλο. Λάτρευα τον αδικοχαμένο Ντι Μπαρτολομέι, με ξεσήκωνε ο Μπρούνο Κόντι,προσπάθησα να καταλάβω τη μοίρα του Principe Τζανίνι, υποκλίνομαι στη μοναδικότητα του Φραντσέσκο Τότι».
Ποιος είναι για εσάς ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της ομάδας και τι κάνει έναν ποδοσφαιριστή κορυφαίο;
«Πολύ δύσκολη ερώτηση. Λόγω διαχρονικότητας, πίστης στη φανέλα, επίδρασης στην “piazza”, θεωρώ ότι πρέπει να διαλέξω τον Checco. Είναι τοτέμ για την ομάδα, ο μίτος που συνδέει το παρελθόν με το μέλλον αυτής της ομάδας».
Ποιος είναι ο κορυφαίος αγώνας που έχετε παρακολουθήσει τη Ρόμα ;
«Ο Θεός του ποδοσφαίρου με αξίωσε να είμαι μέσα στο παιχνίδι με την Πάρμα. Ιούνιος 2001. Αξέχαστη εμπειρία. Καθόμουν στην Tribuna Monte Mario, τομέας 10D, σειρά 25, έβδομο κάθισμα. Βρέθηκα αγκαλιασμένος με έναν καλοντυμένο πενηντάρη πέντε-έξι σειρές πιο κάτω, που κάτι μου φώναζε με δάκρυα στα μάτια κάτι ακατάληπτο σε άπταιστο romanesco. Το ματς έληξε 3-1, όλο το γήπεδο έγινε ένα, οι περισσότεροι μπήκαν μέσα, σημαίες, δάκρυα, φιλιά, αγκαλιές παντού. Από τις πιο “Roma” στιγμές όλων των εποχών».
Δέλλας ή Μανωλάς ο καλύτερος Έλληνας που πέρασε από την Αιώνια Πόλη;
«Σέβομαι ποδοσφαιρικά και τους δυο, έχω μια αδυναμία στον Re Traiano όπως τον αποκαλούσαν τότε στη Ρώμη. Ο Μανωλάς ήρθε με διαφορετικά δεδομένα και σε μια περίοδο που ξεκίνησε τρόπον τινά η πλήρης εμπορευματοποίηση των ποδοσφαιριστών».
«Η ομάδα θα έπρεπε να έχει περισσότερους τίτλους, είναι fact αυτό. Μεγάλωσα με το «γκολ του Τουρόνε», έζησα όλη τη σκαλέτα της αδικίας και της εχθρικής αντιμετώπισης από διαιτητές και λίγκα. Αυτή η πραγματικότητα κάνει ακόμη περισσότερο σημαντικά και το πρωτάθλημα του Λίντχολμ και το scudetto του Καπέλο».
«Μεγάλο κρίμα που χάθηκε αυτός ο τίτλος. Χέρι ήταν, το ζήτημα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι να είναι βέβαιος και να το δώσει ο διαιτητής».
«Εδώ είμαι λίγο αιρετικός. Ο Μου είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να συσπειρώσει, να απορροφά κραδασμούς, να δημιουργήσει ένα σύνολο που μαθαίνει να κερδίζει. Ποδοσφαιρικά δεν συμμερίζομαι πλέον τις ιδέες του, ειδικά συνδυαζόμενες με το dna της Ρόμα. Πολύ δύσκολη απόφαση γιατί το ζήτημα δεν είναι μόνο ο Ζοσέ, αλλά και το ποιος είναι ο κατάλληλος αντί του Ζοσέ».
Που μπορεί κάποιος να διαβάσει τα υπέροχα κείμενα σας;
«Εδώ και πολλά χρόνια σταθερά είμαι μόνο στο athletestories.gr ένα site που με εκφράζει γιατί προτάσσει τη σημασία του αθλητή και της προσωπικότητάς του. Εκεί εμπεριέχονται τα περισσότερα long form κείμενά μου, ιστορίες «αντιεμπορικές» και εντελώς ασύμβατες με την πρακτική και τη λογική που επικρατεί στα σύγχρονα digital media. Παράλληλα γράφω λίγο διαφορετικά κείμενα και στην AthensVoice, κείμενα πιο πολύ με κοινωνικοπολιτικό πρόσημο. Έχουν φιλοξενήσει κείμενά μου σχεδόν όλα τα μεγάλα αθλητικά site της χώρας, ένας φίλος κάποια στιγμή με χαρακτήρισε «Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο της αθλητικής δημοσιογραφίας» αστειευόμενος».
