Agostino Di Bartolomei : Η προδοσία προς το πρόσωπο του και το άδοξο τέλος (vid)
Αποτελέσματα μετάφρασης
Ο Αγκοστίνο Ντι Μπαρτολομέι ήταν ο μεγάλος αρχηγός της Ρόμα στο δεύτερο Scudetto. Για τους οπαδούς της Ρόμα ήταν απλώς "Ago" ή "Diba" και η μνήμη της ιστορίας του εξακολουθεί να είναι μια ανοιχτή πληγή μέχρι σήμερα, επειδή αυτός ο τραγικός θάνατος από αυτοκτονία στις 30 Μαΐου 1994, ακριβώς δέκα χρόνια μετά τον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που έχασε από η Ρόμα από τη Λίβερπουλ θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Ο Ντι Μπαρτολομέι είχε κλειστό και συγκρατημένο χαρακτήρα.
Στο γήπεδο ήταν ένας μεγάλος πρωταθλητής, στη ζωή ένας άνθρωπος με ισχυρές αρχές. Ήταν ένας, από αυτούς, για τους οποίους ο σεβασμός, η ευγνωμοσύνη, η ειλικρίνεια ήταν βασικές αξίες. Δυστυχώς, παρά το μεγάλο του χάρισμα, το οποίο πέρασε πολλά χρόνια ως αρχηγός στα γήπεδα ποδοσφαίρου, δεν άντεξε αυτό που για τον ίδιο ήταν προδοσία. Για δέκα χρόνια περίμενε μια κλήση από τη Ρόμα ΤΟΥ. Αλλά αυτό το τηλεφώνημα δεν έφτασε ποτέ. Για κάποιον που είχε αφιερώσει τη ζωή του στη Ρόμα, το να βγει στο γήπεδο με τη φανέλα των Τζιαλορόσι 308 φορές (146 με το περιβραχιόνιο του αρχηγού) πετυχαίνοντας 66 γκολ δεν ήταν εύκολο να αποδεχτεί.
Ποιος ήταν ο Αγκοστίνο Ντι Μπαρτολομέι; Ο Αγκοστίνο ήταν Ρωμαίος και Ρομανίστα όλοι το γνώριζαν αυτό. Άρχισε να κλωτσάει τη μπάλα στη γειτονιά του και αργότερα σε μικρό κλαμπ της Ρώμης. Έγινε αντιληπτός από τη Μίλαν όταν ήταν μόλις δεκατριών ετών, αλλά επέλεξε να προσπαθήσει να μπει στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου με τη Ρόμα και γρήγορα τα κατάφερε. Πήρε μεταγραφή στην ομάδα νέων. Κέρδισε μερικά πρωταθλήματα και μόλις στα δεκαοχτώ του είχε τη μεγάλη ικανοποίηση να κάνει το ντεμπούτο του στη Serie A με τη Ρόμα του.
Ο «μικρός» ήξερε πώς να το κάνει, στις δύο σεζόν που ακολούθησαν ο χρόνος συμμετοχής στην ομάδα μεγάλωσε, και για να ολοκληρώσει την ωρίμανση του η Ρόμα τον έστειλε ένα χρόνο για να παίξει στη Serie B με τη Lanerossi Vicenza. Ο Ντι Μπαρτολομέι επέστρεψε στη Ρόμα την επόμενη σεζόν, έτοιμος να γίνει αμετακίνητο και βασικό μέλος της ομάδας. Ολοκληρωμένος μέσος, όχι πολύ γρήγορος αλλά με μεγάλη αίσθηση της θέσης, ποδοσφαιρική ευφυΐα. Με τη Ρόμα κέρδισε τρία Κύπελλα Ιταλίας και πάνω απ' όλα το υπέροχο πρωτάθλημα της σεζόν 82-83. Μαζί με τον πολύ γρήγορο Vierchowod και μπόρεσε να εκμεταλλευτεί όλες τις ποδοσφαιρικές του γνώσεις και να γίνει ένας φανταστικός αμυντικός πλέι μέικερ, καταφέρνοντας να εκμεταλλευτεί τον χρόνο και την αίσθηση της θέσης του. . Παρά τις σπουδαίες εμφανίσεις με την κιτρινόκόκκινη φανέλα, δεν ήταν ποτέ πρωταγωνιστής, στη εθνική Ιταλίας δεν έπαιζες αν δε φορούσε «ριγέ» φανέλες .. Μετά την οδυνηρή ήττα στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, η Ρόμα άλλαξε προπονητή και στον πάγκο των Τζιαλορόσι έφτασε ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, λάτρης του γρήγορου και αθλητικού παιχνιδιού.
Λίγους μήνες αργότερα γίνεται ένας αγώνας Μίλαν - Ρόμα και ο «Άγκο», με τη φανέλα των Ροσονέρι, σκοράρει και αγαλλιάζει με θυμωμένο τρόπο, εκτονώνοντας όλη την απογοήτευση και τον θυμό που είχε συσσωρευτεί για μια πώληση που είχε βιώσει ως προδοσία. Σε πολλούς οπαδούς δεν άρεσε.
Όμως αυτά τα δέκα χρόνια σιωπής που άφησαν μόνο τον Αγκοστίνο παραμένουν και βαραίνουν σαν «ογκόλιθοι» στις συνειδήσεις όσων δεν κατάλαβαν τον άνθρωπο «Άγκο». Ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να ήταν η Ρόμα με έναν άνθρωπο σαν τον Ντι Μπαρτολομέι στην κοινωνία του ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Μια ιστορία που τελείωσε με άδοξο τρόπο ….
Απολαύστε τον :
Μιχάλης Αρβανίτης